کد مطلب:53140 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » مهدويت

چرا با وجود اين كه معتقديم در زمان ظهور امام زمانع ظلم و ستم جهان را فرا ميگيرد، هميشه تعجيل در فرج حضرت را از خداوند براي پايان دادن به ظلم خواهانيم و براي از بين بردن آن كوشش ميكنيم؟ چطور از طرفي اعتقاد داريم با ظهور آقا دنيا گلستان ميشود و از طرفي ميگويند وقتي آقا ظهور كرد، دنيا به پايان ميرسد؟

دعا براي تعجيل در فرج امام زمان(عج) نيز سعي و كوشش براي از بين بردن ظلم و ستم با اعتقاد به اين كه حضرت هنگامي ظهور ميكند كه دنيا پر از ظلم و ستم باشد، منافات ندارند، زيرا پر شدن دنيا از ظلم و جور در وقت ظهور معنايش اين نيست كه مسلمانان و منتظران ظهور براي اصلاح جامعه وامر به معروف و نهي از منكر و برچيدن ظلم و حكومت ظالمان تلاش نكنند. مبارزه با ظلم و ستم و امر به معروف و نهي از منكر وظيفه هر مسلمان است. افزون بر اين يكي از وظايف شيعيان در عصر غيبت، انتظار است. رسول خدا(ص) فرمود: بالاترين اعمال امّتم انتظار فرج است.(1) منتظر بودن مصلح كل يعني انسان از وضع موجود ناراضي باشد و خواهان وضع بهتر باشد. ناراضي شدن از وضع موجود ميطلبد كه با آن مبارزه شود وگرنه معلوم ميشود كه نارضايتي واقعي نيست.

پسي انتظار حكومت حق و عدالت حضرت مهدي(عج) و قيام مصلح جهاني در واقع مركّب از دو عنصر است: عنصر نفي و عنصر اثبات. عنصر نفي، بيگانگي با وضع موجود و عنصر اثبات خواهان وضع بهتري بودن است. اين گونه انتظار سرچشمه آن ميشود كه منتظر حضرت هر گونه همكاري و هماهنگي با عوامل ظلم و فساد را ترك نمايد و حتي با آن مبارزه كند، نيز خود را از نظر روحي و جسمي و مادي و معنوي براي شكل گرفتن حكومت جهاني مهدي موعود(عج) و شركت در آن آماده نمايد.

انتظار يعني آماده باش كامل. پس براي اساس احاديث رسيده از پيامبر گرامي اسلام(ص) اعتقاد داريم كه امام زمان(ع) وقتي ظهور ميكنند كه دنيا را ظلم و ستم فرا گرفته باشد. چون زندگي در محضر حضرت ولي عصر(عج) و در جهاني كه عدل فراگير در آن حاكم باشد، آرزوي همه مسلمانان و مستضعفان است، براي تعجيل در فرج حضرت دعا ميكنيم.

نيز چون وظيفه هر مسلمان در عصر غيبت، انتظار و آمادگي كامل و مبارزه با ستم و ظلم است، براي ستم سوزي و ظلم براندازي مبارزه ميكنيم.

از روايات استفاده ميشود كه در زمان ظهور، غلبه با ستمگران است، نه آن كه بيشتر مردم ستمگر و خواهان فساد باشند، بلكه بيشتر مردم خواهان عدالت اند، اما نيروي كافي براي تحقّق عدالت ندارند و غلبه با ظالمان و ستمگران و فاسدان است و آنها فساد و تباهي را در همه جا گسترش دادهاند. نكته پاياني اين كه آگاهي ما از آنچه اتفاق ميافتد، ما را از انجام وظيفه خود و واجبات ديني كه در دين اسلام واجب و لازم شده است، باز نيم دارد، مانند مبارزه با ستم، امر به معروف، نهي از منكر، عدالت خواهي و....

اگر چه ما نميتوانيم تمام ريشههاي فساد و ظلم را از بين ببريم و معتقديم كه با ظهور حضرت تنها از بين خواهد رفت، اما حداقل ميتوانيم محيط زندگي خود را از آلودگي و فساد حفظ كرده، حداقل خود را نجات دهيم، و اين نه تنها در دين اسلام آمده، بلكه عقل انسان بر آن حكم ميكند، مانند اين كه بدانيم نميتوانيم جامعهاي را كه در آن زندگي ميكنيم و فاسد است اصلاح كنيم، اما آيا نبايد خودمان را اصلاح كرده يا خانواده خودمان را اصلاح كنيم؟ به اين دليل كه جامعه را نميتوانيم درست كنيم، يا در راه اصلاح كشور و جامعه خودمان حركت نكنيم، چون جهان را نميتوانيم اصلاح كنيم. در نهايت اين كه بايد انسانهاي نيكوكار و شايسته در زمان ظهور به اندازه كافي وجود داشته باشند تا در كنار حضرت براي ريشه كن كردن ظلم باشند و راه آن ايجاد آمادگي در انسانها است.

اين كه گفتهايد دنيا پس از ظهور مهدي موعود (عج) گلستان ميشود و بعد از ظهور آن جناب به پايان ميرسد، هر دو درست است، ولي منافات با هم ندارند، زيرا به پايان رسيدن دنيا بلافاصله پس از ظهور محقق نيم شود، بلكه حضرت ظهور ميكند و ظلم را بر ميچيند و ياغيان و طاغيان و گردن كشان و ظالمان را به خاك ذلت مينشاند. نيز پرچم عدالت را برافراشته ميكند و جهان را پر از عدل و داد ميكند و مزه زندگي با صفا و شيرين در سايه حكومت عدل را به جهانيان به ويژه مستضعفان ميچشاند و ساليان سال حكومت ميكند،(2) و پس از حضرت حكومت عدل ادامه پيدا ميكند. از اين جا روشن ميگردد اين كه گفته ميشود دنيا پس از ظهور امام زمان(عج) به پايان ميرسد، معنايش اين است كه تا حضرت ظهور نكند، دنيا به آخر نميرسد. پايان دنيا پس از ظهور است، ولي چه مدت پس از ظهور، دقيقاً معلوم نيست.

پي نوشتها:

1. تفسير نمونه، ج 7، ص 381؛ بحارالأنوار، ج 13، ص 137.

2. لطف اللَّه صافي، منتخب الأثر، ص 487.